Kayıtlar

2017 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Kibirden Nereye GİDİLİR

   Kibrin şirke bakan kapısı kendini başka bir kuldan üstün görmeyle, Allah'ın bahşettiği nimetleri nefsiyle kendinden menkul bilerek gayrısını hor görmeyle açılır. İnsan mizacında her duyguya yer olduğu gibi ( kin, nefret, haset, gıpta, sevgi, muhabbet vs.) kibir de kendine bir yer bulur. Nasıl ki duyguların varlığından ziyade yöneltildiği durum muhattap ve Zaman'ı önemliyse ve dahi duyguların kontrolü Aslolansa;  kibirli olmak dizginlenir , terbiye edilir ve ehlileşirse gururlu olmak gibi bir haslete dönüşür ki o Zaman kul olmanın lezzetini anca HAKKA karşı olanından alınacağını idrak eder insan. Aksi şeytanın ve nefsin beslediği kendini üstün, yaratılanı hakir görmek olur ki o gizli şirktir. Allah muhafaza.         Rabbim duygularını irfan ve Hikmet'le yoğurup marifet ve imanla terbiye edenlerden eylesin. Selam ve dua ile...                                                                                Derun Derviş

Derinlik Algısı

Sonsuz bir göğün altında uzanan, Buğday taneleriydik. Ağaçlarda bizdik,kopup gelen Zerrelerde biz. Rüzgar öylesine taze esti ki, Ve öylesine serin sustu Şapkalarımız ardından gülümseyen Gözlerin gözlerime kavuştu Bittikçe yeniden yağan, Bir yağmurun altında Islandık,bilmeden Toprak kokusuyla Okyanus ve gökyüzünün Birleştiği yere bakan da bizdik Okyanus ve gökyüzü de Hepsi sadece bir sahneydi Kaybolurken gözlerinde...                                                                           A. Talha Korkmaz

Şiir Tadında

Derin bir uykudan uyandı, Bilmediği bir güne daha Günün ışıkları karşıladı onu, Özlediği sabaha... Kalktığında ayağa Duvarları gördü Onların sessizliği Tüm sesleri gömdü... Perdeden süzülenken Güneş parçaları halinde Bulutların biçimlerini, Duydu gözlerinde... Gözlerini kapadı sonra Bir hayalin içinde Bir rüzgar esti orda Dünkü biçiminde... Bir köşeye sindi,ağladı Gözlerindeki yağmuru dağıtacak Kimse bulamadı ki; Anladı... Odanın güncesinde, Son sayfa açıldı: Ancak kendisine, Ancak kendisi zarardı...                                                                                                    A. Talha Korkmaz